دوپہر میدان گرمی حبس ابر بے متاع

دوپہر میدان گرمی حبس ابر بے متاع
سرنگوں ہے خار و خس پر اک گل فیروزہ فام
نادم و بے مایہ محزوں مضمحل اندوہ گیں
جیسے اک بے رحم و بے انصاف آقا کا غلام